Pobiegłyśmy pędem do jaskini Setha. Wszyscy członkowie watahy już tam byli. To co tam się działo było niewytłumaczalne. Na podłodze roiło się od węży, wychodziły z pomiędzy kamieni i sufitu.
- Co tu się stało? - krzyknęłam przerażona
- Nie wiem, gdy tu wszedłem już tu były - odezwał się Seth który uderzał łapą coraz to inne węże,
- Dobra, Ngeā pomóż Sethowi - rozkazałam
Seth popatrzył na mnie z wściekłością. Wiedziałam że nie lubił Ngeā, ale nie miał wyboru
- Vivienne, Tris, wiecie co robić, a S̄up̣hāph sprawdzaj poziom życia węży - mówiłam dalej
Ja natomiast zaczęłam podpalać napastników. Tris oblewała szkodniki, a Vivienne w ekspresowym tempie zamrażała wszystkie po kolei. Ja postanowiłam pomóc basiorom. Dopiero teraz zobaczyłam prawdziwą twarz Ngeā. Wyglądał jakby był w swoim żywiole. Mordował węże jednego po drugim i sprawiał wrażenie zadowolonego. Nagle zobaczyłam jak jeden z węży zmierza w kierunku S̄up̣hāph. Nim zdążyłam ją ostrzec było już za późno. Spojrzałam jej w oczy i już miałam coś powiedzieć ale wadera mnie wyprzedziła:
- Nic się nie stało
- Jak to nic, przecież ukąsił Cię wąż!
- Jestem odporna na jad. Nic mi nie będzie - uspokoiła mnie wilczyca
Kamień spadł mi z serca bo przecież nie mamy lekarza i był by problem. Odruchowo odwróciłam głowę żeby zobaczyć co się dzieje. Zobaczyłam że węże zaczynają słabnąć i powoli uciekają. Gdy popatrzyłam w dalszą część jaskini szeroko otworzyłam oczy. Seth śmiał się i wyglądał na zadowolonego. Gdy spojrzałam na Ngeā był poważny.
"Jak zwykle" - pomyślałam
<Megi?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz