Szedłem właśnie przed siebie patrząc w niebo. Nagle się na czymś poślizgnąłem - Był to rozszarpany wąż. Pomyślałem, że jakiś orzeł upuścił go w locie. Myliłem się. . . Uniosłem łeb i zobaczyłem krwawą drogę usłaną martwymi gadami. Juz i tak nic nie miałem do stracenia, więc poszedłem tropem ciał. Zapach drażnił mój nos, bo nie przywykłem do wąchania krwi zmieszanej z trucizną. Starałem się omijać świeże posocze. Dostrzegłem, że nie wszystkie sa poszarpane; niektóre spalone, inne utopione.
Po kilku metrach wyglądałem jak morderca. Moja długa sierść na łapach i ogonie splamiona mieszanką z wnętrzności węży. Usłyszałem warczenie. Wszedłem do jaskini, z której dobiegały dźwięki. Nie miałem ochoty użerać się z namolnymi, jeszcze żywymi gadami. Poprostu strzelałem w nie "mini" piorunami wytwarzanymi przez moje ciało. Zrobiło się trochę głośno. Nagle dostrzegłem kulę ognia; Udało mi się jej uniknąć. Za to fali wody za gorącym pociskiem już nie. Mokry, przewodziłem prąd jeszcze bardziej. Gdy się już otrzepałem zobaczyłem inne wilki. Patrzyły się na mnie, cały czas uśmiercając resztkę węży. Czarna wadera zamordowała ostatniego. Dumnie wyprostowałem się unosząc delikatnie ogon i rozpościerając skrzydła. Przedstawiłem się:
- Jestem Shiru. Jeżeli ktoś z Was interesuje się wyścigami, powinien mnie znać ze sławnego klubu WonderWolves.
Miodowa, niska wadera patrzyła na mnie uroczo. Czarna wilczyca zerkała zaciekawiona na moją osobę. Kremowo-Szara objęła mnie ciepłym spojrzeniem dwukolorowych tęczówek. Widziałem tylko jedno, brunatne oko tej niebieskiej. Wesołemu wzrokowi basiora o smukłych nogach towarzyszyły żwawe ruchy ogonka. Czarny wilk przeszył mnie lodowatym spojrzeniem...
< Kto dokończy ? >
<Jo się zgłaszam!!!!>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz